جنایات اسراییل در غزه هرگز بی سابقه نیست. آنچه از اسراییل در ابتدای شکل گیری خود در ترور گسترده فلسطینیان و سپس براه انداختن جنگ های متعدد با همسایگان، نسل کشی در لبنان در دهه 1980 و آنچه در جنگ 33 روزه از کشتار مردم بی دفاع شاهد بودیم نشان از ماهیت پلید این رژیم دارد. با این حال حوادث اخیر غزه را باید فراتر از خوی ددمنشی اسراییل دانست. اسراییل در شرایطی عملیات نظامی بر علیه مردم در غزه را آغاز کرده است که بدلیل شکست در جنگ 33 روزه با حزب الله لبنان از نظر سیاسی و نظامی در موضع ضعف مطلق قرار گرفته است. تحت تاثیر این شکست راهبردی مقامات اسراییلی ژستی صلح طلب اختیار کردند، زمزمه هایی از عقب نشینی از اراضی اشغالی سال 1967 و بلندی های جولان بگوش رسید و مذاکرات صلح با سوریه آغاز شد. اسراییل که برتری نظامی خود را از دست داده بود، چاره ای بجز صلح نداشت.

با این حال آنچه مقامات اسراییلی را نگران ساخته تسری الگوی مقاومت لبنان به فلسطینیان و بویژه جنبش مقاومت اسلامی حماس است. این الگو که مبتنی بر حرکت سیاسی اسلامگرایانه، مردم گرایی، شهادت طلبی و استفاده از فناوری های روز برای مبارزه است برتری ماشین سیاسی نظامی صهیونیست ها را کاملا به چالش طلبیده و بارها آن را به شکست کشانده است. صهیونیست ها نیک می دانند خطر اصلی برای سلطه جهنمی شان نه در دولت های رنگارنگ و ثروتمند عرب بلکه در الگوی مقاومت جایگزین شده در ذهن مردم پابرهنه فلسطین است. ازین رو با وجود تلاشی که برای تبلیغات صلح طلبانه در یکی دو سال اخیر انجام داده اند اکنون به قصد سرکوب مقاومت دست به حملاتی زده اند که مشابهتی شگفت با حمله 33 روزه به لبنان دارد. حملات هوایی پی درپی و کشتار، بدون توانایی برای دستیابی به یک نتیجه ملموس و با نتیجه ای کاملا فاجعه آمیز.

اسراییل روز بروز شاهد اوج گیری محبوبیت مردمی حماس در نوار غزه، نهادینه سازی مقاومت در میان فلسطینیان و مردم منطقه و افزایش قدرت راهبردی نظامی حماس بوده است. چنین روندی فرجامی جز فروپاشی نهایی اسراییل نمی توانست داشته باشد. جنگی که میان یک دولت غاصب با صاحبان اصلی سرزمین بناچار درمی گرفت با افزایش روزافزون قدرت طرف مقابل بهتر بود هر چه زودتر اتفاق بیفتد. تا زمانی که هنوز برد موشک های حماس تمام سرزمین اشغالی فلسطین را نپوشانده باشد و تا زمانی که تحولات سیاسی و مردمی هنوز به حذف کامل جناح سازشکار در حاکمیت فلسطینی نینجامیده باشد امکان موفقیت اسراییل در حذف مقاومت بیشتر خواهد بود. با این حال اسراییل در این جنگ نیز شکست خواهد خورد و این شکست نه در تعداد تلفات انسانی و نه در پرستیژ و اعمال قدرت سیاسی نظامی، بلکه در ناکامی در خشکاندن تفکر مقاومت و از آن بالاتر تقویت این تفکر خواهد بود. اسراییل نخواهد توانست در کنار مردمی که وحشیانه مورد حمله قرار گرفته اند مدت طولانی دوام آورد، مردمی که از جان گذشته اند و بزرگتر از آنی هستند که اسراییل قادر به حذف آنها از جغرافیای سرزمین مادری شان باشد.